seni motor

ekşisözlük benim için adeta bir fakbadi.

güncel olarak okuyup, anlayıp, ilgilenmek yerine, sadece ihtiyacım olduğunda arama motoru olarak kullanıyorum.

duyguları incinmiyordur umarım.

Cennetin yerini buldum.

Dışarda geçen saatler sonunda eve gelip, yorganın içine girip, çıplak ayaklarını çarşafa sürtmek inanılmaz bir duygu ya, siz onu bir de topuklu ayakkabıdan sonra deneyin. Pahabiçilemez.

Koyun Psikolojisi

Birilerinin yanlış yaptığını görmek,
sana daha rahat yanlış yaptırıyor.
O iyi de çevresi kötü söylemini çıkaranın bir bildiği varmış demek.

Berlusconi İstifa?

berlusconi istifa! from cansu elter on Vimeo.

vat dedin gülüm?

Ha bir de

Tüm toplantı boyunca kurumsal kelimeler dışında tek laf etmeyen o kel, gravatlı adamların, toplantıdan çıkarken, kapıda kendi aralarında fısıldaşıp, tarafıma bakıp pis sapık bıyık altı gülüşmeleri. Rezilsiniz.

MAJOR BİR SORUN

"Major bir sorun" diyip duran müşterinin aklını yiyim.

eli kalem tutmuş erkek

Romantizm üzerine dersler veren, bakımlı, yakışıklı, kaslı, italyanca bilen, yemek yapabilip, ayak masajından anlayan bir erkek, beni yazan bir erkek kadar etkileyemez.

Çizene de hayranlık duyuyorum, ama yazan çok başka...

"red"

"red"dedilmek kırmızı bir duygu;
seni durduruyor, ama gözlerini de hırs bürüyor.
İronik değil mi? Biraz da tehlikeli?

şiddetli geçimsizlik

İş hayatı zormuş. kadınlar daha zor.

yanlış.

Yanlış, yapıldıkça diğerlerine kapı açıyor.

ŞŞŞŞ!

Kendine ait bir sırrın olması, gerçekten büyük bir şeyler yaptığının kanıtı.
İyi ya da kötü, en azından düz bir hayat yaşamadım dersin.

olmayınca olmuyor

Mesela şu anda hayvanlar gibi çalışmam gereken bir iş var, ama bende tık yok.
bu gece ille çıkacak aradan, ama saatini bekliyorum. İşlerin de biyolojik saatleri var, o saate gelmeden bir nane çıkmıyor çok afedersin.

uyku

Her sabah vapurda bir şekilde göz aşinalığım olan insanlar, siz de beni artık çehren tanıyorsunuz, biliyorum.
Yolculuk arkadaşı olalım mı?
Vardığımızda biriniz de beni uyandırın be.

boş gezenin hoş kalfası

Mesela ben şu an boşum.
Hep düşünürdüm biraz zamanım olsa bloga ne güzel yazar da yazarım, daha çok zaman ayırırım, oh içerik pezevengi olurum diye.
Acı gerçek şu ki öyle bir dünya yok.
Bir kere yaydınız mı yayıyorsunuz, hastalık gibi, elimi kaldırmaya üşeniyorum o derece yani.
2 haftada bir haber girsem sağlığıma duacı olacak blog. Yazık oluyor.
Şimdi de şöyle düşünüyorum, boştayım, yayıyorum, halbuki bir işe girdiğimde düzene girecek hayatım. Daha çok yazacak konu bulacak, daha çok önem vereceğim.
Bakalım çalışmaya başladığımda yeni mazeretim ne olacak, sürekli sallıyorum seni blog, afedersin.
(dilin olsa küfredersin, biliyorum)

ayna karşısında dudaklarını büzüştürerek kendine aşık pozu veren bütün kızlar

kaybolun.

power tuşuna bastıktan hemen sonrası

msn, friendfeed, gmail, facebook, twitter, hotmail
şu dönemde hayatımın önem sırası bu.
gerisi de öte beri işte.

insanlar ikiye ayrılır; dans edebilenler ve edemeyebilenler

şimdi neden böyle yazdım
çünkü dans edemeyenler eksik değil, sadece edemeyebilirler
olabilir yani
herkese verilmemiş bu özellik, napalım
ben dans edemiyorsam, benim suçum mu ulan!
edememe hakkımı kullanıyorum ben.
sinirlenirim böyle

i love pekiştirme takısı

memlekete, aile evine gitmek güpgüzel
sabahtan akşama gecelikle dolaşıp kıçımı kaşıyorum
tüm gün discovery'de ki anlamsız mühendis programlarını izliyorum
hayat bomboş ve bu haliyle şapşahane

olmuyor işte

biyolojik saatiyle iş saati uymayanlara yeni bir iş yasası çıkarılsın.
insaniyet namına.

biz ki saftık, bizi çevre bozdu

hayattan çok şey mi bekliyoruz?
esnaf olsam, dükkanımın önüne sandalye koyup otursam...
kariyer diye altına girdiğim bir ton stresin, hırsın, çalışmanın puff olup uçması...
hayatın bayram olması...